Dawki równoważne – czy ważne w doborze terapii inhibitorami pompy protonowej? Kiedy dawka standardowa, kiedy ponadstandardowa? W praktyce lekarza gastroenterologa

Ma ona przebieg przewlekły, z naprzemiennymi okresami poprawy, a prawie 80% chorych pojawia się w gabinecie po raz kolejny w ciągu roku z powodu nawrotu dolegliwości. W Polsce ok. 34% osób zgłaszających się do lekarza rodzinnego ma objawy typowe dla ChRP, niezależnie od tego, jaki był wyjściowy problem skłaniający pacjenta do wizyty.

Najskuteczniejszą grupą leków w terapii choroby refluksowej przełyku są inhibitory pompy protonowej (proton-pump inhibitors – PPI) zarówno w łagodzeniu objawów (zgaga – 77%), jak i w gojeniu zmian zapalnych błony śluzowej przełyku (83%).

Inhibitory pompy protonowej hamują wydzielanie kwasu solnego w żołądku. Nie działają poprzez zmianę patofizjologii powstawania refluksu ani nie zmniejszają liczby refluksów, natomiast sprawiają, że refluksat poprzez zmianę swojego odczynu chemicznego ma właściwości mniej uszkadzające błonę śluzową przełyku. Zmniejszone wydzielanie kwasu solnego umożliwia zagojenie zmian związanych z uszkodzeniem błony śluzowej żołądka, dwunastnicy lub przełyku, a także stwarza odpowiednie warunki do działania antybiotyków w przypadku eradykacji Helicobacter pylori.