Reumatologia/Ortopedia
Etorykoksyb podobnie jak diklofenak nie powinien być stosowany u pacjentów z ryzykiem sercowo-naczyniowym, ma jednak ma wiele zalet. Przede wszystkim jest lekiem silnym, który jednocześnie wykazuje dużą przewagę również nad innymi tradycyjnymi NLPZ, takimi jak ibuprofen czy naproksen, w odniesieniu do działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego, obejmujących m.in. chorobę wrzodową, krwawienia i perforacje. Częstość występowania działań niepożądanych w przypadku etorykoksybu określono na 1,24% w porównaniu z 2,48% w przypadku innych NLPZ [1]. Metaanaliza przeprowadzona przez Feng i wsp. wykazała, że etorykoksyb nie zwiększa ryzyka wystąpienia objawów żołądkowo-jelitowych w porównaniu z placebo, a ryzyko wystąpienia tych objawów znamiennie niższe w przypadku zastosowania diklofenaku czy naproksenu [2]. W przypadku etorykoksybu rzadziej dochodzi do przerwania terapii z powodu wątrobowych objawów niepożądanych niż w przypadku diklofenaku.
Potwierdzone w badaniach klinicznych skuteczność i bezpieczeństwo etorykoksybu, czynią go korzystną opcją terapeutyczną w wymienionych poniżej wskazaniach,
Atak dny moczanowej
Etorykoksyb stosowany w dawce 120 mg/dobę przez 8 dni wykazuje dużą skuteczność w przypadku ataku dny moczanowej, nie gorszą niż diklofenak i indametacyna, wykazując się przy tym większą tolerancją i mniejszą liczbą działań niepożądanych [3].
Choroba zwyrodnieniowa stawów
Etorykoksyb okazuje się wyjątkowo skuteczny w zwalczaniu bólu u osób z chorobą zwyrodnieniową stawów. Wykazano, że jednorazowa dawka dobowa 30 mg jest porównywalnie skuteczna co ibuprofen 2400 mg w trzech dawkach podzielonych. Z kolei dawka 60 mg odpowiadała diklofenakowi w dawce 150 mg lub naproksenowi 1000 mg w dwóch dawkach podzielonych [4].
W badaniu Jung i wsp. z 2018 r. etorykoksyb uzyskał najwyższą ocenę w zakresie poprawy w skali WOMAC [5]. W grupie pacjentów z bólem o większym natężeniu (≥ 60 mm) najwyżej ocenionymi lekami okazały się etorykoksyb, celekoksyb i aceklofenak.
Sięgnięcie po etorykoksyb jest dobrym rozwiązaniem w przypadku pacjentów z chorobą zwyrodnieniową, u których inne NLPZ okazały się nieskuteczne. W wieloośrodkowym, prospektywnym badaniu Lin i wsp. z 2010 r. udział wzięło 500 pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów, u których pomimo stosowania NLPZ lub innego leku przeciwbólowego utrzymywał się ból oceniany w skali VAS ≥ 40 mm. Zmiana dotychczas przyjmowanego leku na etorykoksyb w dawce 60 mg raz dziennie przez 4 tygodnie przyniosła u 52% pacjentów poprawę w zakresie bólu i funkcji, jakości życia i satysfakcji z leczenia [6].
Reumatoidalne zapalenie stawów
Chorzy na reumatoidalne zapalenie stawów stosujący leki modyfikujące przebieg choroby lub glikokortykosteroidy często wymagają jednocześnie leczenia przeciwbólowego. Skuteczne w zwalczaniu objawów są NLPZ, w tym etorykoksyb. Zgodnie z wytycznymi EULAR leki z grupy NLPZ stosuje się, jeśli działanie leków modyfikujących przebieg choroby jest niewystarczające bądź zanim leki te zaczną działać, a także w przypadku utrzymującego się bólu i sztywności porannej. Podaje się je w najniższej skutecznej dawce i możliwie jak najkrócej. Etorykoksyb cechuje się wysoką skutecznością w tym wskazaniu oraz tolerancją, co wykazali Bickham i wsp. w badaniu z 1016 r. dla dawki zarówno 60 mg, jak i 90 mg [7].
Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa
Badania kliniczne u chorych na zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa wskazują na przewagę etorykoksybu w dawce 90 mg/ dobę w porównaniu z naproksenem 1000 mg/dobę w zakresie skuteczności [8]. Etorykoksyb podany chorym na ZZSK nieodpowiadającym na tradycyjne NLPZ, kwalifikowanym wstępnie do leczenia biologicznego, umożliwił uzyskanie znaczącej poprawy klinicznej i obniżenie laboratoryjnych wskaźników stanu zapalnego po 4 tygodniach terapii u 46% pacjentów. Poprawa ta utrzymywała się w dłuższej obserwacji u 33% pacjentów [9].
Ból po stomatologicznym zabiegu chirurgicznym
Etorykoksyb jest skuteczny w zwalczaniu bólu po Zalecana dawka wynosi 90 mg/dobę, a leczenie z zastosowaniem takiej dawki może trwać maksymalnie 3 dni. Niektórzy pacjenci mogą wymagać dodatkowej analgezji przy użyciu innych leków podczas trzydniowej terapii.
Piśmiennictwo
