Rola leków antycholinergicznych w leczeniu zaburzeń czynności pęcherza moczowego u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym

Farmakoterapia neurogennych zaburzeń mikcji
Mechanizm działania leków antycholinergicznych opiera się na blokadzie receptorów muskarynowych biorących udział w skurczu mięśniówki gładkiej, w tym mięśnia wypieracza pęcherza moczowego. Z uwagi na unerwienie parasympatyczne dużej części innych narządów działanie na receptory muskarynowe odpowiada nie tylko za efektywność leczenia, lecz także profil i nasilenie działań niepożądanych. Podstawowym zatem oczekiwaniem klinicznym w leczeniu pacjentów z pęcherzem neurogennym w przebiegu SM stała się na przestrzeni ostatnich lat możliwość minimalizacji działań niepożądanych przy utrzymaniu możliwie maksymalnego efektu terapeutycznego. W realizację tego założenia wpisuje się wdrożenie kliniczne leków o większej selektywności wobec receptora muskarynowego M3 w zestawieniu z receptorem M2, takich jak solifenacyna.