Tamsulozyna w leczeniu BPH w gabinecie lekarza POZ

Do tej grupy leków należy uroselektywna tamsulozyna, która blokuje receptory α1A w gruczole krokowym.

Farmakoterapia dolegliwości ze strony dolnych dróg moczowych w przebiegu łagodnego rozrostu gruczołu krokowego
Tamsulozyna jest stosowana w terapii dolegliwości ze strony dolnych dróg moczowych o umiarkowanym i dużym nasileniu u pacjentów z BPH. 
Zmniejsza nasilenie dolegliwości LUTS o charakterze przeszkodowym, jak również podrażnieniowym, przyczynia się do usprawnienia mikcji. Obserwuje się również poprawę w zakresie objawów związanych z napięciem błony mięśniowej pęcherza moczowego i dolnego odcinka układu moczowego. Podczas terapii zaleca się poinformowanie okulisty przed planowanym leczeniem zabiegowym zaćmy. Aktywnych seksualnie pacjentów leczonych uroselektywnymi α1-adrenolitykami należy poinformować o ryzyku wystąpienia zaburzeń ejakulacji. 

Mechanizm i skuteczność działania
W przebiegu BPH dochodzi do nadekspresji receptorów α1A-adrenergicznych. Tamsulozyna wiąże się w sposób wybiórczy i kompetycyjny z postsynaptycznymi receptorami adrenergicznymi typu α1, a zwłaszcza z podtypami α1A i α1D, powodując rozkurcz mięśni gładkich gruczołu krokowego i cewki moczowej, a tym samym zmniejszając napięcie. Zwiększa także maksymalną szybkość przepływu moczu, udrażniając drogę jego odpływu poprzez zmniejszenie napięcia mięśni gładkich gruczołu krokowego i cewki
moczowej. Tamsulozyna zmniejsza o 30–40% nasilenie dolegliwości ze strony dolnych dróg moczowych ocenianych za pomocą kwestionariusza IPSS, jak również poprawia strumień moczu (zwiększają Qmax o 20–25%). Dotychczasowe obserwacje wykazały, że osiągnięcie pełnego efektu klinicznego zajmuje kilka tygodni, ale znacząca skuteczność w porównaniu z placebo jest obserwowana już po upływie kilku godzin lub dni. 

Wpływ na częstość występowania hipotonii ortostatycznej
Tamsulozyna, uroselektywny lek o przedłużonym uwalnianiu, cechuje się znacznie mniejszym ryzykiem wystąpienia hipotonii ortostatycznej, w związku z czym powinna być preferowana w farmakoterapii BPH w gabinecie lekarza POZ. Uważa się, że preparaty nieuroselektywne częściej wywołują działania niepożądane ze strony układu sercowo-naczyniowego (w tym działanie hipotensyjne). Konsekwencją dobrego efektu hipotensyjnego są jednak stosunkowo częste działania niepożądane. Należą do nich: hipotonia ortostatyczna, zawroty głowy, zmęczenie, bóle głowy i zaburzenia rytmu serca (głównie tachykardia).
Biorąc pod uwagę, że wraz z wiekiem zwiększa się ryzyko wystąpienia powikłań sercowo-naczyniowych w tej grupie pacjentów, warto rozważyć modyfikację terapii na lek uroselektywny, czyli tamsulozynę. 

Piśmiennictwo

1. Chang D.F., Campbell J.R. Intraoperative floppy iris syndrome associated with tamsulosin. J Cataract Refract Surg. 2005; 31: 664–673.
2. Djavan B., Chapple C., Milani S. i wsp. State of the art on the efficacy and tolerability of alpha1-adrenoceptor antagonists in patients with lowerurinary tract symptoms suggestive of benign prostatic hyperplasia. Urology 2004; 64: 1081–1088.
3. EAU Guidelines. Management of Non-neurogenic Male LUTS. Dostępne na: http://uroweb.org/guideline/treatment-of-non-neurogenic-male-luts/.
4. Giuliano F. Impact of medical treatments for benign prostatic hyperplasia on sexual function. BJU Int. 2006; 97 (suppl 2): 34–38; discussion 444–5.
5. Lepor H. Long-term evaluation of tamsulosin in benign prostatic hyperplasia: placebo-controlled, double-blind extension of phase III trial. Tamsulosin Investigator Group. Urology 1998; 51: 901–906.
6. Narayan P., Lowe F.C. The effects of tamsulosin on vital signs in two multicenter, placebo-controlled studies. Cardiovasc Rev Rep 2000; 21: 494–499.
7. Narayan P., Lowe F.C. The effects of tamsulosin on vital signs in two multicenter, placebo-controlled studies. Cardiovasc Rev Rep. 2000; 21: 494–499.

636996/01/24